U KOLASINU
U kolasinskom Centru za kulturu sinoc je predstavljena knjiga anegdota novinara, Vladimira Lazovice “Zbogom sirotinjo”. Knjigu su predstavili pjesnikinja Vinka Perisic-Sarenac, Bosko Vlahovic, novinar Drazen Draskovic i autor.
Da smijeh lijeci i podmladuje a da nas ljutnja stara culo se od ranije a da godi i onda kada se dosjetke odnose na tud a ponekad i na svoj racun potvrdila je sinocnja reakcija publike, koja je napunila Centar za kulturu u Kolasinu tokom predstavljnja knjige “Zbogom sirotinjo” novinara Vladimira Lazovica.
Lazovic se latio proizvodnji sale i smijeha koja je tako vazna drustvena, identitetska, tradicionalna, na kraju i zdrastvena misija istakao je Drskovic otvarajuci promociju knjige anegdota. Ovo je Lazoviceva treca knjiga nakon sto je obajvio zbirke pjesama “Lumer” i “Ispovijest duse”.
Anegdotama sakupljenim u knjizi “Zbogom sirotinjo” bogatiji smo za jedno novo zadovoljstvo koje smo osvojili njihovim citanjem ali i sjecajuci se tih malih i velikih junaka koje je Vlado ukoricio u knjizi, kazao je Draskovic.
“Imamo pravo da kazemo – ovo su nase anegdote. Nasih prijatelja, komsija, rodaka, nas samih. Anegdote nase “male varosi” zbijene od “Planinara” do “Kafane Milosa Drljevica” ali i rasirene u “tri drzave Malte” koliko smo prostrani i rasporedeni po onim gradskim i seoskim sjednicima u kojima su glavni bili oni koji su najduhovitiji”, naglasio je Draskovic.
Neko ce mozda reci, pa sta, problem li je sakupiti i objaviti zbirku anegdota, medutim, to nije bas tako, anegdote su mnogo vise od toga, one su duh jednog vremena, slika i prilika proteklih vremena, istako je Lazovicev skolski drug Bosko Vlahovic.
“Kroz istoriju poznate su mnoge anegdote o Karadordu, Marku Miljanovu, Njegosu, Milosu Obrenovicu i drugima. Medutim, one koje je sakupio, uoblicio i objavio Vladimir Lazovic nemaju ovako znamenite licnosti vec su to anegdote o obicnim ljudima koji su nama bliski, koje smo poznavali ili slusali o njima od rodaka i poznanika kratko receno o likovima svakodnevnice”, kazao je Vlahovic.
Kako se kreacija, dozivljaj i nebo stiha u stvaralackom cinu, transformisalo u potragu i obradu anegdote, objasnila je pjesnikinja Vinka Perisic Sarenac.
“Vedar i zdrav duh Kolasinaca, a zdrav duh obitava u zdravom tijelu, odvajkada je spreman da ispreda kako toplu pjesmu djevojacku i momacku, tako i zdrav humor kojim se jaca krijepi snaga zivota i cuva njegova vedrina i punoca”, navela je Perisic Sarenac.
Ona je podsjetila na autorovu motivaciju da se bavi prikupljanjem anegdota koju je pronasao u ostroumnosti Kolasinaca.
“Gotovo svakodnevno, na ulici, u prodavnici, kafani, sjednicama…bilo gdje, cule su se doskocice, anegdote, posalice, razna nadgornjavanja, koja su se zatim prepricavala, slicno usmenoj knjizevnost. Taj duh i danas krasi Kolasin i Kolasince. Kao da znaju da je smijeh najbolji lijek i da u njemu nema zle namjere”, podsjetila je pjesnikinja.
Pred brojnom publikom se dakle nasla posebna forma stiva o najduhovitijim Kolasincima, o pametnim vlasnicima one najteze diplome koje nema na fakultetima a to je diploma bistrine i mudrosti koja se studira na posebnim koledzima zivota, ocijenio je Draskovic.
Autor knjige, dugogodisnji novinar Radija Crne Gore, kaze da je dobar dio anegdota zapamtio i dozivio, bio njihova tema.
“Najvise sam, sakupljajuci ih, odusevljen komsijom sa Drijenka, Borom Popovicem, od koga sam ih bezbroj zapisao, zatim skolskim drugom Boskom Vlahovicem, jednim od ucesnika kafanskog zivota, Svetozarom Batom Trebjesaninom i poznatim i priznatim karikaturistom Darkom Drljevicem, koji ne samo da mi je ispricao neke anegdote, nego njegove karkature cine sastavni dio ovog izdanja”, istakao je Lazovic.
Darko Drljevic iako najavljen kao jedan od ucesnika promocije sinoc je bio u italijanskom gradu Trentu gdje mu je urucena nagrada za karikaturu.
A da anegdote opstaju i danas, bas kao sam zivot koji se vjecno osipa, ali i vjecno nastavlja da traje potvrdile su anegdote nastale tokom same promocije.
Program su zacinili glumci Dordije Tatic i Nikola Scepanovic te muzicar Davor Sedlarevic.
Izdvajamo nekoliko aforizama:
Bozo i Vito
“Planinar” je bio gradska kafana gdje su se svi sretali, druzili, boemisali: pocev od starosjedilaca, prolaznika, putnika namjernika. Ispred nje su jedno vrijeme stajali autobusi, koji su prolazili iz Podgorice ka sjeveru, i obratno.
Stoga je bio otvoren vec od pet sati.
Rano izjutra sretose se u “Planinaru” poznati pjesnik i boem, Vito Nikolic i Bozo Vlahovic. Brzo “zaginuse”.
Razdvojise se, u Vitovom stilu, sa stihovima:
“Ja i Bozo, do sest ura,
Popili smo deset tura”.
Silikoza
Kada je mojkovacki rudnik “Brskovo” slavio jubilej, valjda greskom, ne pozvase Boza Radovica iz Vladosa, kod Kolasina.
Bozo se podobrano naljuti, jer je radeci u rudniku obolio od silikoze pa im uputi cestitku:
“Treci stepen silikoze,
Ne zasluzih casu loze,
Ni Sandzacku meku sljivu, Nezahvalni kolektivu”.
Neko se od cinovnika iz rudnika usudi da mu telegramom odgovori, koristeci stihove poznatog pjesnika. No Bozo mu ne osta duzan:
Cinovnice, sa bankarskom platom,
Nemoj da se bavis plagijatom”.
Vukoman Kljajevic, Radio Crne Gore